اعتماد کن

  شش ماه گذشت از شروع زندگی با نمایشنامه جدید خیلی چالشهای زیادی از سرگذراندم خیلی روزها و شبهای پر تلاش و پر تنشی گذشت ولی امروز که نگاه میکنم واقعا این تلاش موثر بود. قرار نبوده و نیست که کامل شویم و این راهی ست که رو به کمال طی میکنیم بارها و بارها به سرخط برمیگردیم تا دوباره سفری جدید و تحولی جدید را در مسیر زندگی آغاز کنیم. نو شویم و این داستان ادامه دارد. آگاهی و خرد و صبوری ام تا حدود زیادی افزایش یافته آرامش و زنانگی ام در مقابل اتفاقات بیشتر شده گرچه هنوز هم پریشان میشوم هنوز هم بی قرار میشوم مثل همین حالا که شدیدا نگران و دلتنگم ولی در این غم نمیمانم تاج قربانی و زخم خوردگی بر سر نمیگذارم احساسم به این ناراحتی و زخم و غم و دلتنگی حس بدبختی نیست میدونم و میپذیرم که این زندگی همینه برای همه هم همینه همه روزهای شاد و غمگین دارند و تعداد این ناراحتی ها از شادیها حتی بلکه بیشتر هم باشه و ادامه میدهم علیرغم زخمها علیرغم ناراحتی ها ،به خودت نه .به خانواده ات ، به دوستانت ، به عشقت ، به همسرت ، به درمانگرت ،اما نازنين ، به خودت دروغ نگو .خودت را به خودت نباز .ريشه علف هرز را تا از مغزت بيرون نياوري ، دنيا همين شكلي خواهد بود و همه اتفاقاتي كه نميخواهي ، كه دوستشان نداري ، بارها و بارها تكرار ميشوند .ريشه ي فكر ، ريشه ي تو نيست .ريشه فكرِ هرز را بيرون بياور تا ريشه خودت را نزني . اعتماد کن...

  ابهام بخش جدایی ناپذیر یک زندگی سالم و نرمال هست چقدر تحمل ابهام داری؟ چقدر عطش داری برای دانستن پشت پرده همه چیز چقدر تقلا میکنی برای دانستن آینده چقدر هزینه پرداختی برای برطرف کردن این ابهام و آیا برطرف شد؟ اگه برطرف شد آیا باعث شد بهتر زندگی کنی آیا باعث شد خرد بیشتری بیاری تو زندگیت چرا اینقدر میخوای آینده رو بدونی چرا اینقدر با این ابهام مشکل داری چرا نمیتونی بپذیری میزان درک تو از هستی در همین حد قرار بوده باشه و اگه خوب بود چیزی رو تو از پیش بدونی میدونستی چرا اینقدر میدوی برای خروج از این ابهام چرا آرامش نداری چرا لذت نمیبری از هرآنچه که هست حتی نخواستنی مگه نه اینکه تابحال حتی دونستنش هم کمکی نکرده مگه نه اینکه تابحال بجز صرف انرژی فایده ای دیگه داشته این ابهام برداری تو تمومش کن بپذیر زندگی رو با همه اجزای غیرقابل اجتنابش زندگی کن بگذار زندگی غافلگیرت کنه لذت ببر از غافلگیر شدن + نوشته شده در  Wed 13 Dec 2017ساعت 5:47 PM  توسط شهرزاد  |  اعتماد کن...

  وقتی احساس میکنی این نمایشنامه به آخرش رسیده کار نکرد جواب نداد نمیدونم چرا ولی همین و من اعلام میکنم رسما شکست خوردم شاید چیزهای دیگه هیچوقت رسمی نشد ولی شکستم به خودم رسمیه میپذیرمش و عبور میکنم شاید فراموش کنم شاید عادت کنم نمیدونم ولی جای زخمش میمونه تا همیشه مثل جای بقیه زخمها شاید کمی عمیق تر بهرحال قرار نبوده این بدن خیلی هم شبیه روز اول تحویل خدا داده بشه برای استفاده بود برای داشتن جای چند زخم عمیق بعضی هاشون خوب شد ولی بعضی ها فقط دیگه درد نداره شاید یا حتی بهتر بگم درد هم داره اگه نگاهش کنی فقط عادی شده دردش بی حس شده این چیزیه که اسمش هست زندگی + نوشته شده در  Thu 14 Dec 2017ساعت 9:48 PM  توسط شهرزاد  |  اعتماد کن...

  دوام آوردم حتی همان روزهایی که فکر میکردم هیچ ادامه‌ای وجود نخواهد داشت.  با اینکه نادیده‌ات گرفتند تلاش کردی دیده شوی و به من گفتی: "درد هم عبور میکند، من کنارت هستم."برای تمام این سالها از تو ممنونم. برای تمام لحظاتی که دوام آوردی و در گوشِ من زمزمه میکردی که "این نیز میگذرد!" تو قطعا دوست داشتنی ترینِ بخش زندگی‌ام هستی. با پیدا کردنت میتوانم تغییر را شروع کنم. میتوانم بخش هایی از رفتارهایم را تغییر دهم و میتوانم عشق ورزیدن را دوباره بیاموزم اما اینبار این تغییرات لحنِ سرزنش نخواهد داشت. صبورتر خواهم شد و راحت تر با نقص‌ها کنار خواهم آمد.تو با تمامِ زخمی بودنت و با تمام گذشته‌ای که داشته‌ای و با تمام تصمیم‌ها، هنوز وجود داری و خوشحالم که جایی در مسیرِ مرورِ خودم و خاطراتتم، پیدایت کردم.تو تا همیشه زیباترینِ همراهِ زندگی‌ام خواهی بود.کنارت خواهم ماند. اینبار صبور و امیدوار.با هم عبور خواهیم کرد از دردها و بحران‌ها.با هم عبور خواهیم کرد از تغییراتی که لازم است انجام دهیم.با هم گذر خواهیم کرد از هر لحظه ی این زندگیِ غیر قابل پیش بینی.ممنونم خودم. پونه مقیمی + نوشته شده در  Fri 15 Dec 2017ساعت 5:48 PM  توسط شهرزاد  |  اعتماد کن...

» نمایش این صفحه بدین معناست که نویسنده وبلاگ یک مطلب را بصورت رمزدار درج کرده است و برای مشاهده کامل مطلب نیازمند آن هستید که کلمه عبور مرتبط با این مطلب را دانسته و وارد کنید.

اعتماد کن...

  حال این روزهای من نا آشنا باز هم قلبی به پایم افتاد باز هم چشمی به رویم خیره شد باز هم در گیر و دار یک نبرد عشق من بر قلب سردی چیره شد باز هم از چشمه لبهای من تشنه ای سیراب شد,سیراب شد باز هم در بستر آغوش من رهرویی در خواب شد,در خواب شد بر دو چشمش دیده میدوزم به ناز خود نمی دانم چه می جویم در او عاشقی دیوانه می خواهم که زود بگزرد از جاه و مال آبرو او شراب بوسه می خواهد ز من من چه گویم قلب پر امید را او به فکر لذت و غافل که من طالبم از آن لذت جاوید را من صفای عشق می خواهم از او تا فدا سازم وجود خویش را او تنی می خواهد از من, آتشین تا بسوزاند در او تشویش را او به من می گوید ای آغوش گرم مست نازم کن, که من دیوانه ام من به او می گویم ای نا آشنا بگذر از من,من تو را بیگانه ام آه از این دل, آه از این جام امید عاقبت بشکست و کس رازش نخواند چنگ شدی در دست هر بیگانه ای ای دریغا کس به آوازش نخواند + نوشته شده در  Tue 19 Dec 2017ساعت 2:0 PM  توسط شهرزاد  |  اعتماد کن...

اعتماد کن...

  صد و نود روز گذشت رسیدیم به تولدم خیلی غمگین انگار گاهی هرچی یاد میگیری و رشد میکنی بازم میرسی به سرخط قطعا که میگذره و به این جمله خواهم خندید ولی خیلی روز غمگینی بود نکته جالب و خوب و شاید بشه گفت روشن ماجرا اینجا بود که انرژی ها بنحو معجزه اسایی کار میکنند کسایی که دوست داری یهویی میبینی بعضی وقت گذرانی ها حتی یهویی هم خوب و شیرین و قشنگه گرچه به همون اندازه غمگین هم هست. + نوشته شده در  Fri 22 Dec 2017ساعت 11:42 AM  توسط شهرزاد  |  اعتماد کن...

  برای مدتی در واقعیت همانطور که هست زندگی کن بدون قضاوت. فقط باش و تلاشی برای حل مشکلات یا رسیدن به چیزی نکن کنترل امور را مدتی رها کن و اجازه بده هر آنچه که میخواد اتفاق بیفتد در لحظه باش بدون اینکه تلاشی درجهت کنترل آن انجام دهی. واقعیت درحال تغییر را ببین و لحظه را دنبال کن. این بخش بزرگی از فرایند یادگیری است. رها کن .... + نوشته شده در  Sat 23 Dec 2017ساعت 12:14 PM  توسط شهرزاد  |  اعتماد کن...